Lista nietypowych bylin miododajnych cz.1

Lista bylin miododajnych

Chaber górski

Ozdobna bylina rabatowa dorastająca do 60 cm wysokości. Kwitnie w maju i czerwcu. Chętnie oblatywana przez pszczoły. Jej wydajność miodowa wynosi ok. 300kg/ha. Jest odporna na mróz. Rosną na różnych glebach, ale najlepiej posadzić na przepuszczalnym gliniasto-piaszczystym podłożu w stanowisku słonecznym lub półcienistym

Dyptam jesieniolistny

Inaczej gorejący krzew, ognistym krzewem lub krzewem Mojżesza. Kwitnie w maju i czerwcu. Dorasta do 60-120cm wysokości, natomiast kwiatostany osiągają 60-80cm. Wydajność miodowa szacuje się na ok.150-200kg/ha. Jest odporna na mróz. Rośnie na glebach średnio żyznych do żyznych o dużej zawartości wapnia. Preferuje suche i słoneczne stanowiska. Wrażliwy na uszkodzenia korzeni dlatego nie powinno go się przesadzać. UWAGA! Może wywołać fitofotodermatozę- reakcję alergiczną spowodowaną kontaktem skóry z sokiem rośliny w słońcu, dlatego powinno używać się rękawiczek przy pracach z tą rośliną

Jeżówka purpurowa

Inaczej rotacznica purpurowa, czesłota purpurowa.  Kwitnie w lipcu i sierpniu. Dorasta do 1m wysokości i tworzą kępy. Jej wydajność miodowa wynosi 190kg/ha. Jeżówka znosi suszę, , silne kwiaty i mróz. Dobrze rośnie na glebach piaszysto-glinastych lub gliniastych, dość żyznych, wapiennych lub lekko kwaśnych, umiarkowanie wilgotnych. Lubi stanowiska słoneczne, ale będzie też rosła w półcieniu.

Melisa lekarska

Jedna z najstarszych roślin miododajnych używana już w starożyt

-ności.  Melissa z greckiego oznacza pszczoła. Ich zapach uspokaja pszczoły. Pomimo tego, że jest często chętnie oblatywany przez pszczoły jego wydajność wynosi 50-100kg/ha. Rośnie najlepiej na podłożu przepuszczalnym, umiarkowanie suchym lub lekko wilgotnym o średniej ilości składników pokarmowych. Lubi stanowiska ciepłe i osłonięte. W chłodniejsze zimy może przemarzać (zwłaszcza przy bezśnieżnej pogodzie), dlatego radzi się okrywanie roślin na zimę.